Frosty de sneeuwman

Frosty de Sneeuwman kwam naar de stad op een heldere, koude winterdag.
De eerste echte sneeuw van de winter was de avond ervoor gevallen.
’s Ochtends gingen de kinderen naar buiten en begonnen ze sneeuwballen te rollen. Rond en rond de besneeuwde tuin rolden ze de sneeuwballen. Al snel hadden ze twee mooie grote sneeuwballen.
Rond en rond de besneeuwde tuin rolde ze een kleine sneeuwbal precies de juiste grootte voor het hoofd van een sneeuw man.
Billy rende naar huis en haalde twee stukken steenkool die ze konden gebruiken voor de ogen van de sneeuw man.
Sally maakte voor hem van een knoop een grappige knop neus en van een maïskolf een pijp.
Tommy haalde overschoenen en een sjaal voor de sneeuwman.
En Joe bracht hem een paar oude rode wanten die hij kon dragen.
"Nu hebben we een hoed nodig", aldus Sally en Joe.
En zij begonnen allemaal te zoeken.
Sally vond een oude muts. Maar het zag er niet goed uit.
Billy vond een gehavende vilten hoed. Maar het was steeds niet juist.
Juist op dat moment stak er een fluitende wind op.
En met de wind kwam een glanzende hoge hoed aangewaaid.
"Net wat we nodig hebben!" riep Sally en Joe.
"Het lijkt wel magie!" zei Billy en Tommy.
Tommy pakte de glimmende hoge hoed en zette het op het hoofd van de sneeuw man.
ZingBang! Tommy's hand sprong terug met een schok. "Het is magie" hijgde Tommy. "Zo is het," zei een diepe vrolijke stem die ze nooit eerder hadden gehoord. "En een aangenaam soort magie, al zeg ik het zelf. "
"Het is de sneeuwman!" fluisterde Sally. En zo was het.
'Frosty de sneeuwman, tot uw dienst, "zei hij. En dat is hoe Frosty de sneeuwman tot leven kwam.

Als je nog nooit een sneeuwman als een vriend hebt gehad, kun je het je niet goed voorstellen hoeveel plezier de kinderen haddden.
Frosty nam hun mee sleeën en hun slee gleed sneller dan ooit tevoren. Hij hielp hen met het bouwen van een sneeuw huis en nooit waren de blokken sneeuw voor het huis zo stevig en goed gemaakt.
Ze gingen allemaal schaatsen en het mooie was dat als Frosty erbij was zij buiten konden blijven zonder dat zij het ook maar een beetje koud kregen.
Was het Frosty's warme hart, of was het zijn magische glimlach? Wat het ook was, de kinderen hadden de tijd van hun leven.
Elke ochtend als de kinderen naar buiten kwam om te spelen, had Frosty weer een nieuw prachtig plan klaar.

Op een ochtend zei hij: "Laten we gaan winkelen vandaag.Ik heb nog nooit een winkel gezien, weet je.”
Ze pakten elkaar allemaal bij de hand en huppelden naar de stad toe. Het was vlak voor de kerst dus alle ramen van de winkel waren mooi versierd en overal bleef Frosty staan met zijn neus tegen de ramen om het allemaal goed te kinnen zien. Geweldig vond hij het allemaal terwijl er een arm winter zonnetje scheen. Maar bij een hoek van de straat kwam er ineens een warme, stormachtige wind uit de andere straat.
Frosty’s hoed vloog af en Frosty rende de straat over er hard achteraan.
De kinderen wilde erachteraan maar “Tweet!” floot de verkeersagent want het verkeer begon weer te rijden en de kinderen konden niet achter Frosty aan.
De kinderen wachten tot zij weer over konden steken maar Frosty de sneeuwman was nergens meer te zien.
Toen zagen zij zijn hoge hoed die naar hun toe kwam gerold door de gesmolten sneeuw.
“Meneer de Politieagent!”huilden de kinderen. “Waar is Frosty gebleven!”
“Oh, “ zei de Politieagent “ Frosty de sneeuwman is verdwenen, hij is weer naar de plek gegaan waar alle sneeuwmannen naartoe gaan op een zonnige dag”
“Maar hij zal terugkomen hoor, wees maar niet bedroefd.”
“Als de sneeuw weer gaat vallen zal hij er weer zijn”

EINDE

 

De tekst van het liedje van Frosty the snowman

Frosty The Snowman

Frosty the snowman was a jolly happy soul
With a corncob pipe and a button nose
and two eyes made out of coal.

Frosty the snowman is a fairy tale they say
He was made of snow but the children
know how he came to life one day.

There must have been some magic in that
old silk hat they found
For when they placed it on his head
he began to dance around.

O Frosty the snowman
was alive as he could be
And the children say he could laugh
and play just the same as you and me.

Thumpetty thump thump
thumpety thump thump
Look at Frosty go
Thumpetty thump thump
thumpety thump thump
Over the hills of snow

Frosty the snowman knew
the sun was hot that day
So he said "Let's run and
we'll have some fun
now before I melt away."

Down to the village
with a broomstick in his hand
Running here and there all
around the square saying
Catch me if you can.

He led them down the streets of town
right to the traffic cop
And he only paused a moment when
he heard him holler "Stop!"

For Frosty the snow man
had to hurry on his way.

But he waved goodbye saying
"Don't you cry
I'll be back again some day.

"Thumpetty thump thump
thumpety thump thump
Look at Frosty go
Thumpetty thump thump
thumpety thump thump
Over the hills of snow