Sprookjes. Er was eens.. sprookjes.nu

Er was eens een molenaar met drie zonen, en het enige wat hij naliet toen hij stierf was zijn molen, zijn ezel en zijn kat. Deze kleine erfenis was zeer snel verdeeld, en je kan er heel zeker van zijn dat er geen notaris of advocaat aan te pas kwam om te helpen.   
De oudste zoon nam de molen, en de tweede zoon nam de ezel. Dus alles wat er voor de jongste zoon overbleef was de kat. De jongste zoon was erg teleurgesteld met zo een ellendige portie van de erfenis.   
'Mijn broeders, "zei hij,"ik zal niet in staat zijn om een menswaardig bestaan ​op te bouwen met mijn deel van de erfenis, zodra ik heb mijn kat heb opgegeten en van zijn huid een pet heb gemaakt, ben ik verplicht om te sterven van de honger ".   
Deze opmerkingen werden gehoord door de kat, en zei heel nuchter en serieus: "Er is niet de minste noodzaak om u zorgen te maken, Meester. Het enige wat u hoeft te doen is om voor mij een paar laarzen te maken zodat ik in het bos kan lopen en mij een zak te geven. U zult dan merken dat uw aandeel in de erfenis zo slecht nog niet is. "   
Nu had de kat vaak had laten zien dat hij bedreven was in het uitvoeren van sluwe trucs. Bij het ​​vangen van ratten en muizen, bijvoorbeeld, verborg hij zich altijd tussen de maaltijd en deed of hij dood was zodat de ratten en muizen niks door hadden. Ondanks wat twijfel bij zijn meester, voelde deze toch een beetje hoop dat hij werd bijgestaan in zijn ellendig lot.
Zo gezegd zo gedaan en de kat trok de laarzen die de molenaars zoon voor hem had gemaakt vrolijk aan. Daarna vulde hij de zak met met wat sla en wortels en ging naar een plek waar veel konijnen waren, hij ging toen zelf uitgestrekt op het gras liggen alsof hij dood was. Zijn plan was om te wachten totdat er een jong konijn, die nog niet al te wereldwijs was, op de zak met sla en wortels af zou komen en deze te vangen in de zak.   
Nauwelijks had hij de val opgezet of er kwam een jong dom konijntje op de zak af. Na wat rondsnuffelen stak het konijntje zijn kopje in de zak en trok de kat de zak dicht en doodde hem.
Tevreden met zijn vangst besloot de kat naar het paleis van de koning te gaan. Daar eiste hij dat hij bij de koning zou worden gebracht. Hij werd naar het koninklijke appartement gebracht, en boog diep voor de koning.   
De kat zei: “Ik breng u, Sire,een konijn uit de domeinen van de Markies van Carabas" (dat was de titel die hij bedacht voor zijn meester), "die mij bevolen heeft u deze als cadeau te geven”   
"Zeg uw meester," antwoordde de koning, "dat ik hem bedank, en erg blij met zijn cadeau."
Nog een keer de kat verborg zich, nu in een korenveld, en ging weer voor dood liggen met de zak open. Twee patrijzen waagde het om hun koppen in de zak te steken en ook deze keer trok de kat de zak dicht en doodde de patrijzen. Ook met deze vangst ging hij langs bij de koning en weer bood hij deze aan als een cadeau van zijn meester. De koning was erg blij met de patrijzen en gaf de kat ook een stuk vlees van de patrijzen als beloning.
Gedurende twee maanden ging de kat op deze manier te werk en iedere dag bracht hij de koning geschenken die hij had gevangen uit naam van zijn meester.
Op een dag hoorde hij dat de koning met zijn dochter, die de mooiste prinses van de wereld was, een tocht langs de oever van de rivier zou maken.

   
"Als je doet wat ik je zeg," zei gelaarsde kat tegen zijn meester , "dan zal je gelukkig worden. Je hoeft alleen maar te gaan badderen in de rivier op de plek die ik u aanwijzen zal. Laat de rest maar aan mij over. "   
De markies van Carabas had geen idee wat de kat nou precies van plan was,maar hij deed toch maar wat de kat wilde.   
Terwijl hij in de rivier zijn bad nam en de koning naderde, schreeuwde de kat ineens zo hard hij kon; "Help! help! de markies van Carabas verdrinkt! " De de koning stak verschrikt zijn hoofd uit het venster van de wagen. Hij herkende de kat die hem zo vaak had bezocht de afgelopen twee maanden en beval zijn escorte snel de markies van Carabas te hulp te schieten.   
Terwijl men de arme markies uit de rivier trok, liep de kat naar de wagen en vertelde aan de koning dat, terwijl zijn meester zijn bad aan het nemen was, er rovers waren gekomen en al zijn kleding had gestolen. De koning beval de zijn escorte om naar het kasteel te gaan en een pak van zijn mooiste kleren te selecteren voor de markies van Carabas.   
De koning ontving de markies met veel complimenten en de prinses vond hem heel erg naar haar zin. De markies van Carabas keek de prinses aan en het was liefde op het eerste gezicht. De koning nodigde hem uit om met hun mee te rijden in de koets van de koning en zich bij de partij aan te sluiten.   
De kat was erg verheugd over het slagen van zijn plan en ging alvast vooruit. Op een gegeven kwam hij een aantal boeren tegen die het veld maaiden.   
"Luister, mijn goede kerels," zei hij , "Als jullie de koning niet vertellen, dat het veld waarin julie aan het werk zijn tot de domeinen van de markies van Carabas behoort, zullen jullie allemaal in stukjes worden gehakt, zoals gehakt. '   
Toen de koning met zijn gezelschap en de markies langs reden vroeg deze aan de maaiers die de eigenaar was  "Het is eigendom van de markies van Carabas," riepen allen, bang als zij waren voor de dreiging van de kat.   
"U heeft mooie landerijen” merkte de koning op.
De molenaars zoon die zich steeds meer ook echt de markies van Carabas begon te voelen zei: " Zoals u zelf ziet Sire, brengen mijn landerijen altijd een overvloedige oogst op, ieder jaar weer”    De kat reisde dondertussen nog steeds voor het gezelschap uit en kwam enkele landarbeiders tegen met hun oogstmachines tegen met landarbeiders. “Luister, mijn goede kerels, 'zei hij," als jullie niet verklaren dat deze velden toe behoren aan de markies van Carabas, zullen jullie allen in kleine stukjes worden gehakt.”
De koning kwam even later langs met zijn gevolg, en wilde weten wie de eigenaar was van de velden. "Het is eigendom van de markies van Carabas," riepen de landarbeiders. De koning was nu erg onder de indruk van de markies.   
Tegen iedereen die hij tegen kwam herhaalde de dak zijn dreigement en de koning raakte steeds meer onder de grote rijkdom van de markies van Carabas.   
Ten slotte kwam de kat bij een prachtig kasteel, dat toebehoorde aan een reus. Hij was de rijkste reus die er maar was en alle gebeiden waar de koning en zijn gevolg doorheen trok waren eigenlijk van hem en niet van de markies van Carabas.   
De kat had op zijn weg geïnformeerd wie de reus was en wat hij zoal kon.
Bij het kasteel aangekomen vroeg de kat of hij de reus kon ontmoeten. De reus weigerde dit niet en de kat werd voorgesteld aan de reus.
“Mij is verteld dat u zichzelf kan veranderen in ieder dier wat u maar wilt, bijvoorbeeld een leeuw of olifant” zei de kat
"Dat is volkomen juist," zei de reus kortaf, "en alleen maar om te bewijzen dat ik dat kan zal ik mij veranderen in een leeuw."
Van schrik sprong de gelaarsde kat op het dak toen de reus zichzelf veranderde in een leeuw, maar met zijn laarzen had hij geen houvast en gleed van het dak af, zo weer op de grond.
De reus veranderde zich weer terug en toen zei de kat:” ik heb ook gehoord dat u zich ook in het kleinste diertje kan veranderen zoals bijvoorbeeld een muis of rat, maar dat kan ik echt haast niet geloven. Dat is echt onmogelijk”
"Onmogelijk?" riep de reus, "Ik zal je wat laten zien!" En op hetzelfde moment veranderde hij zichzelf in een muis. Nauwelijks had de kat dit gezien of hij besprongen hem en at hem op.   
Kort hierop kwam de koning met het gezelschap langs en wilde wel eens een kijkje nemen in het prachtige kasteel. De kat hoorde het gerommel van de koets toen deze de ophaalbrug van het kasteel opreed. Hij rende naar de binnenplaats en riep: "Welkom, Uwe Majesteit, in het kasteel van de Markies van Carabas"   
"Wat is dat?" riep de koning . "Is dit kasteel ook van jou, markies? Ik heb nog nooit zo een mooi kasteel gezien met zo een mooie binnenplaats en de gebouwen die ik zie zijn ook zo mooi. Met uw toestemming zou ik graag naar binnen willen gaan en uw kasteel bezichtigen. "   
De markies pakte de hand van de jonge prinses, en volgde de koning die de trap van het kasteel op ging. In de grote zaal vonden ze daar een prachtig groot banket.Dit was voorbereid omdat de reus wat vrienden verwachtte. Deze hadden inmiddels gehoord dat de koning in het kasteel was en durfden niet meer naar het kasteel te komen.   
De koning was nu helemaal gecharmeerd van de markies de Carabas, net als zijn dochter.Deze werd nu volledig verliefd op de markies. Na het drinken van verschillende bekers wijn wende de koning zich tot zijn gastheer, de markies en zei: “Ik zou graag willen dat jij met mijn dochter gaat trouwen. “ De markies buigde zeer diep en stemde in met het voorstel, tot grote vreugde van de prinses. Nog dezelfde dag trouwde hij met de prinses.
En de gelaarsde kat werd een persoon van groot belang in het koninkrijk en gaf het jagen op muizen op, behalve af en toe een muisje voor zijn eigen amusement.

einde