Regenboog Tutu's

Al van kinds af aan ben ik gefascineerd door ballerina's en de wereld van ballet en de regenboog tutu's. Mijn kamer was behangen met posters van de prachtigste balletuitvoeringen, iedere spreekbeurt en elke werkstuk ging over ballet, en ik durf wel te stellen dat ik zo'n beetje alle balletfilms die er zijn wel gezien heb. Het ging zelfs zo ver dat ik het liefst naar school ging met een regenboog tutu en spitzen aan. De sierlijke bewegingen, het strakke haar in een knotje en de prachtige muziek... het deed wat met me. Ik droomde van een carriere als professioneel ballerina. Iedere avond op de planken, applaus in ontvangst nemen en in de kleedkamer gezellig kletsen met de andere ballerina's. Ik zag het helemaal voor me.

Helaas viel mijn droom abrupt in diggelen toen ik oud genoeg was om ook daadwerkelijk mijn eerste balletles te nemen. Mijn ouders hadden me er al fijntjes voor gewaarschuwd, maar zoals menig kind had ik niet willen luisteren voordat ik het zelf ervaarde. Ik had namelijk geen talent. Nul. Niks. Noppes. Ik was zo lenig als een plank. En dan niet een buigzaam latje, maar een behoorlijk stijve plank, welteverstaan. Na uren rekken en strekken, en met een ballet juf die met haar volle gewicht op mijn rug drukte, lukt het me net om met mijn vingers voorbij mijn gestrekte knieen te komen. Waar ik mezelf al als sierlijk zwaantje aan de barre had zien bewegen, stond ik in werkelijkheid met een hulpeloze blik met mijn armen en benen te zwaaien. Tot zover mijn ballet carriere.

Die fascinatie voor ballet ben ik echter nooit kwijtgeraakt, hoewel ik het tegenwoordig wat beter probeer te doseren. Als de tijd van Carnaval of een themafeest aanbreekt, laat ik echter geen gelegenheid voorbijgaan om me als ballerina te verkleden. Mijn regenboog tutu van vroeger heb ik inmiddels vervangen door een versie in een volwassenenmaat en hij staat me nog altijd goed, al zeg ik het zelf. Ach, je bent nooit te oud om te dromen, toch?