Blauwe Mutsen

Afgelopen winter, vlak voor Carnaval, was Pierre Kartner hier op bezoek. Jullie kennen hem misschien beter als Vader Abraham van de mannetjes met blauwe mutsen. Hij komt zeker twee a drie keer per jaar even langs en meestal blijft hij na de koffie net zo lang hangen totdat we hem wat sterkers aanbieden. Omdat we hem langer kennen dan vandaag doen we dat dan meestal al om een uur of drie in de middag. Hij houdt vooral van whisky en drinkt dat vervolgens als limonade. Het is wel eens een paar keer gruwelijk uit de klauwen gelopen als Pierre hier was. Dan gingen we tegen middernacht kruipend de voordeur uit en wisten we de volgende dag niet meer hoe we thuis waren gekomen.

Afgelopen winter had Pierre een mooie anekdote. Hij vertelde dat iemand die hij kende een feest had dat als thema 'Bij De Smurfen' had. Deze persoon zou zich eens even te buiten gaan aan wat potten schmink en passende kledij aanschaffen teneinde het verkleedfeest te kunnen opluisteren met zijn vermomde persoon. Helaas was deze persoon niet iemand die het buskruit had uitgevonden. Oftewel niet al te snugger. Wat had deze notoire domoor namelijk gedaan? Hij had zijn toch al bleke huid helemaal wit geschminkt en een blauwe muts opgezet. Dat klinkt als de goede kleurcombinatie en dat is het ook wel alleen hadden zijn lijf en zijn muts nu net de verkeerde kleuren voor een smurf. Want een smurf heet een blauw lijf en een wit hoofddeksel. En deze sufferd droeg dus een blauwe muts. Hilariteit alom volgens Pierre en wij lachten beleefd mee.

De moraal van dit verhaal is natuurlijk: bezint eer ge begint. Ook met een Carnavalsfeest of een soortgelijke feestelijke bijeenkomst met een verkleedthema. Voor je het weet kies je net de verkeerde kleuren en sta je voor smurf! En dat smurf je die avond niet meer goed. Wat ik je smurf!